نتایج یک پژوهش در آمریکا که در نشست سالانه انجمن بهداشت عمومی این کشور ارائه شد، نشان می‌دهد دانشجویان در دوران تحصیل بیشتر می‌نشینند و به دلیل کاهش فعالیت جسمانی، شاخص توده بدنی و وزن آن‌ها افزایش می‌يابد

پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد که دانشجویان در دوران تحصیل دانشگاهی بیش از گذشته می‌نشینند و همین مسئله باعث افزایش شاخص توده بدنی و وزن‌ آن‌ها می‌شود.

نتیجه پژوهشی در دانشگاه ایندیانا در آمریکا نشان می‌دهد که دانشجویان به تدریج که به طرف سال‌های بالاتر دانشگاه پیش می‌روند، بیشتر می‌نشینند.

کاهش تحرک بدنی و افزایش وزن در دنیای امروز یکی از چالش‌های بزرگ انسان به شمار می‌آید. این امر از یک طرف با چاقی و مشکلات مرتبط با آن همراه است و از طرف دیگر با افزایش افسردگی ارتباط دارد به طوری‌که توصیه می‌شود از تحرک جسمانی برای درمان افسردگی استفاده شود.

جین جانستون، استاد دانشکده بهداشت، آموزش فیزیکی و سرگرمی دانشگاه ایندیانا که یافته‌های خود را دهم نوامبر در نشست سالانه انجمن بهداشت عمومی آمریکا ارائه ‌کرد، معتقد است: دانشجویان زمانی که از دانشگاه خارج می‌شوند کمتر از گذشته فعال‌اند و وزنشان هم بیشتر از زمانی است که دانشگاه را آغاز کرده‌اند اما این فرآیند آرام و تدریجی است.

موضوع کنفرانس انجمن بهداشت عمومی آمریکا «تحرک جسمانی و الگوهای نشستن در دوران انتقالی در دانشگاه» بود و پژوهشگران افزایش وزن را یکی از نتایج احتمالی به‌سربردن دانشجویان در این دوره انتقالی دانستند.

منظور از دوره انتقالی، دوره‌ای از زندگی جوانان است که با ورود به دانشگاه از شرایط گذشته جدا می‌شوند و در موقعیت جدیدی قرار می‌گیرند که بیشتر با استقلال و تصمیم‌گیری فردی همراه است.

جانستون و همکارانش به بررسی تحرک جسمانی جامعه نمونه‌ای از دانشجویان دوره لیسانس پرداختند.

فعالیت دانشجویان به تدریج کاهش می‌یابد

یافته‌ها نشان داد که صرف نظر از سن دانشجویان، فعالیت متوسط آن‌ها یعنی فعالیتی که میزان تنفس و ضربان قلب را افزایش می‌دهد به شدت کاهش یافته است. علاوه بر این آنها کمتر پیاده‌روی می‌کنند.

خانم جانستون در این زمینه می‌گوید که دانشجویان پس از ورود به دانشگاه، به مرور کمتر پیاده روی می‌کنند و برای رفتن به قسمت‌های مختلف دانشگاه از اتوبوس استفاده می‌کنند.

این مطالعه نشان داد مدت زمانی که دانشجویان سال‌ اول در مقایسه با دانشجویان سال‌های بعدی دوره لیسانس پیاده روی می‌کنند، بیشتر است.

دانشجویان سال اول به طور متوسط 684 دقیقه و دانشجویان سال آخر 436 دقیقه در هفته راه می‌روند.

یکی دیگر از تفاوت‌ها میان دانشجویان سال اول و آخر، میزان تحرک جسمانی در حد متوسط، فعالیت جسمانی شدید، شاخص توده بدنی و مدتی زمانی بود که فرد به حالت نشسته قرار دارد.

منظور از شاخص توده بدنی اندازه‌ای است که میزان تناسب بدن را در رابطه با وزن و قد فرد تعریف می‌کند.

دانشگاه‌ها باید به تحرک بیشتر دانشجویان کمک کنند

به نظر خانم جانستون، ورود به دانشگاه به دانشجویان فرصت می‌دهد مسئولیت اتخاذ شیوه‌ای سالم در زندگی خود را به عهده گیرند. این دوره در زندگی آنها، بحرانی است و برای اولین بار شرایطی برای آن‌ها فراهم می‌شود که باید وقت خود را تنظیم و جایی برای ورزش و تحرک بیشتر بیابند.

این پژوهشگر می‌گوید: دانشگاه‌ها می‌توانند با فراهم کردن برنامه‌ها و گزینه‌های متفاوت به دانشجویان کمک کنند در این زمینه به انتخاب‌های سالم دست بزنند.

به عقیده او دانشجویان می‌توانند با ایجاد یا شرکت در برنامه‌های مشخص که فعالیت‌های روزانه لذتبخش را نیز دربرگیرد، شیوه‌ای سالم در زندگی خود در پیش گیرند.

میزان چاقی در 30 سال گذشته در جهان افزایش داشته است. بر اساس برآورد سازمان جهانی بهداشت بیش از 300 میلیون فرد بالغ در دنیا چاق هستند و این امر آن‌ها را در معرض خطر بیشتر ابتلا به دیابت، فشارخون، بیماری‌های قلبی-عروقی، نقرس، اختلال در کیسه صفرا یا کبد و برخی از انواع سرطان قرار می‌دهد.

سازمان جهانی بهداشت خطوط راهنمایی را در مورد میزان فعالیت جسمانی لازم در سطوح مختلف سنی پیشنهاد کرده‌است که رعایت آن مزایای بهینه تحرک را تضمین می‌کند.