مجموعه «‌حسنی نگو یه دسته گل»‌ از محبوب‌ترین آثار احترامی در زمینه ادبیات کودک است که از دهه 60 تا کنون با تیراژ چند میلیونی هنوز یکی از پرطرفدارترین داستان‌ها نزد کودکان است.

پوپک صابری فومنی، مدیرمسئول نشریه گل آقا در مراسم بزرگداشت منوچهر احترامی، طنزپرداز و نویسنده کودکان گفت: احترامی بچه‌ها را با خواندن آشتی داد که آنها بخوانند و به کتاب خواندن علاقه‌مند شوند و کسانی که در این زمینه کار کرده‌اند، می‌دانند سهل و ممتنع نوشتن چه در عرصه طنز چه در زمینه کودک کار واقعا سختی است.

منوچهر احترامی، طنزپرداز و نویسنده کودکان 23 بهمن ماه بر اثر نارسایی قلبی درگذشت.

پوپک صابری فومنی از کسانی که توانایی دارند خواست به یادها و خاطره‌‌ها بسنده نکنند و با مطالعه و نوشتن تقدیر آثار احترامی باعث تداوم چنین یادبودهایی شوند.

کامبیز درم‌بخش، کاریکاتوریست هم با اشاره به سابقه دوستی و همکاری‌ خود با احترامی از سال‌های فعالیت در مجله طنز توفیق گفت: او مشوق من بود.

درم‌بخش گفت در چهار سال گذشته از به ایران بازگشته‌ است، «چهار غول رفته‌اند که جایگزین ندارند»؛ محمد پورثانی، کیومرث صابری‌فومنی، عمران صلاحی و منوچهر احترامی.

کامبیز درم‌بخش از این هنرمندان و طنزپردازان به عنوان کسانی یاد کرد که تلاش کردند، اما هیچگاه پاداش نویسندگان و هنرمندانی چون آنها داده نمی‌شود.

در این مراسم که 29 بهمن برگزار شد، اسدالله امرایی با خواندن یک مقاله طنزآمیز خطاب به منوچهر احترامی گفت: خواهش می‌کنم زنده بمانید و بنویسید.

کلمات برایش جواهر است

منوچهر احترامی به سال 1320 در تهران متولد شد و تحصیلات خود را در دانشکده حقوق دانشگاه تهران به پایان رساند.

او طنز نویسی را به طور جدی از سال 1337 در مجله توفیق آغاز کرد و در طی این سال‌ها با نشریات مختلفی چون تهران مصور، فردوسی، گل آقا و همچنین رادیو و تلویزیون به عنوان طنز نویس همکاری کرد و بسیاری از آثارش با نام‌های مستعار «م. پسرخاله»، «الف. اینکاره» و «پورنگ» منتشر شده است.

کیومرث صابری فومنی (‌گل آقا‌) درباره منوچهر احترامی گفته بود: او جواهرسازی است که کلمات برایش جواهر است و اگر کلمه‌ای را درجایی بگذارد، مانند نگینی می‌درخشد و نمی‌توان آن را جا‌به‌جا کرد.

مجموعه «‌حسنی نگو یه دسته گل»‌ از محبوب‌ترین آثار احترامی در زمینه ادبیات کودک است که از دهه 60 تا کنون با تیراژ چند میلیونی هنوز یکی از پرطرفدارترین داستان‌ها نزد کودکان است.

احترامی در نوشتن این داستان با توجه به علاقه بچه‌ها به حیوانات، برای آنها شخصیت‌سازی انسانی ساخته است.

خود احترامی درباره دلیل علاقه کودکان به قصه حسنی، گفته است: نکته‌ این کتاب فقط چیزهای ظریف است. نصیحت مستقیم ندارد، بچه‌ها از نصیحت خوش‌شان نمی‌آید، از «بکن، نکن» و «تو بچه خوبی هستی، تو بچه بدی هستی» خوش‌شان نمی‌آید.