محققان یافته‌اند که صحبت با کودکان حتی در سن پایین نوزادی به آن‌ها کمک می‌کند تا مغز خود را بهتر پرورش دهند

روان‌شناسان می‌گویند کلمات در رشد مغزی نوزادان بسیار موثر است به‌‌طوری که حتی در نوزادان سه ماهه کلمات بیش از هر صدای دیگری در تفکر بهتر آن‌ها نقش دارد.

این مطالعه که در دانشگاه شمال غربی در ایلی‌نویز آمریکا انجام‌‌شده است نشان داد نوزادانی که کلمات را شنیده بودند توانستند آن را دسته‌بندی کنند در حالی‌که نوزادانی که فقط یک صدای ساده شنیده بودند، نتوانستند.

پیشتر نیز روان‌شناسان کودک مطرح کرده‌بودند که کلمات حتی پیش از شروع صحبت کردن کودکان نقش مهمی در رشد مغزی آن‌ها دارد. اما یافته‌های پژوهش اخیر که در ماه آوریل سال جاری در مجله «رشد کودک» منتشر خواهد‌شد، اولین شاهد علمی در مورد رابطه بین کلمات و دسته‌بندی اشیاء در نوزادان بسیار کوچک را فراهم کرد.

در این آزمایش 46 نوزاد سه‌ماهه در دو گروه آزمایشی قرار گرفتند. نیمی از آن‌ها در گروه «نمایش تصاویر با کلمات» بودند. به این معنا که هنگام نشان‌دادن تصاویری از ماهی کلمه خاصی را به آن‌ها گفتند. مثلا هر بار که عکس ماهی را نشان می‌دادند به آن‌ها گفته می‌شد «به این توما نگاه کن.» کلمه توما برای ماهی انتخاب شده‌بود.

در مقابل گروه نوزادان «نمایش تصاویر با صدای بیپ» تصاویری از ماهی را مانند گروه اول شاهد بودند اما هنگام نمایش تصاویر صدای بیپی می‌شنیدند که از نظرآهنگ صدا(تون) و مدت زمان ارائه آن کاملا مشابه کلمه یا عبارتی بود که در گروه اول به نوزادان ارائه می‌شد.

سپس به نوزادان تصویر یک ماهی جدید و یک دایناسور در کنار یکدیگر نشان داده‌شد و محققان مدت زمان نگاه نوزادان به هر یک از تصاویر را اندازه‌گیری کردند.

فرض بر این بود که اگر کودک توانسته‌بود «دسته‌بندی» را در ذهن خود شکل دهد می‌بایستی به تصویر ماهی بیشتر از دیگری نگاه کند.

دکتر سوزان هس‌پاس پروفسور همکار روان‌شناس و یکی از نویسندگان این مطالعه با «برجسته‌» خواندن یافته‌ها گزارش کرد نوزادان گروه اول که همراه با نشان‌دادن عکس، کلمه را شنیده‌بودند توانستند ماهی را دسته‌بندی کننند ولی گروه مقابل خیر.

به گفته این روان‌شناس یافته‌ پژوهشی به‌روشنی نشان می‌دهد که کلمات حتی در نوزادان سه ماهه تاثیر ویژه‌ای دارند و توانایی آن‌ها را در شکل‌دهی به دسته‌بندی‌ها بیشتر می‌کنند.

پروفسور ساندرا واکس‌مان، دیگر روان‌شناس همکار در این مطالعه گفت که او و همکارانش گمان می‌کنند که صحبت کردن و شاید به‌خصوص صحبت کردن با خود کودک و خطاب به او سبب نوعی توجه به اشیاء پیرامون به‌گونه‌ای می‌شود که مفهوم دسته‌بندی را در ذهن او شکل می‌دهد.

به نظر این پژوهشگر اثر این توجه عمومی در طول زمان هم بیشتر پالایش می‌یابد و دقیق‌تر می‌شود. به طوری که کودک در مسیر درک خود از محیط درآغاز تنها به گزینش کلمات منفرد از یک صحبت روان می‌پردازد، سپس بین کلمات منفرد تمایز می‌گذارد و بالاخره آن کلمات را با معنای آن ارتباط می‌دهد.

تلویحات عملی این پژوهش برای خانواده‌هایی که دارای فرزندان کوچک هستند و نیز برای مهد کودک‌ها می‌تواند حائز اهمیت باشد. با استفاده از این یافته می‌توان نتیجه گرفت که صحبت کردن با نوزادان نه تنها موجب نزدیکی عاطفی بیشتر نگهدارندگان اصلی کودک که معمولا مادر یا پدر هستند می شود بلکه به آن‌ها کمک می‌کند تا نسبت به پیرامون خود بیشتر آگاه شوند و تشخیص و دسته‌بندی اشیاء برای‌شان آسان‌تر گردد.

این پژوهش به‌خصوص این ذهنیت قدیمی را به چالش می‌کشد که گویی کودکان به‌خصوص در سنین پایین هشیاری خاصی ندارند و صحبت کردن با آن‌ها صرفا اتلاف وقت است‌ چرا که آن‌ها قادر به درک آن نیستند.

بنابراین توصیه مهم در این زمینه این است که اگر شما والدین یک نوزاد کوچک هستید با او ارتباط زیادی برقرار کنید اما به‌جای درآوردن صداهای مختلف می‌توانید با استفاده از کلمات ساده با آن‌ها حرف بزنید.