دانشمندان در نشست علمی سالیانه انجمن سردرد آمریکا گزارشی ارائه کردند که نشان می‌دهد محرومیت از خواب منجر به تغییراتی در میزان پروتئینی می‌شود که بروز میگرن را تسهیل می‌کند.

یافته پژوهشی جدید نشان می‌دهد کمبود یا فقدان توانایی داشتن «خواب با حرکات سریع چشمی» نقش مهمی در میگرن‌های مزمن بازی می‌کند.

در گزارش علمی که در نشست علمی سالیانه انجمن سردرد آمریکا در لوس‌آنجلس ارائه شد دانشمندان گفته‌اند که براساس تحقیقات جدید محرومیت از این توانایی در خواب منجر به تغییراتی در میزان پروتئین خاصی می‌شود که با میگرن در ارتباط است.

میگرن به عنوان یک اختلال نورولوژیکی ارثی، سردرد شدیدی است که غالبا در یک طرف سر وجود دارد و با برخی نشانه‌ها همراه است.

اطلاعات علمی درباره میگرن بسیار کم است و تشخیص و درمان کنونی آن غالبا ناکافی به نظر می‌رسد.

پل دانهام و همکارانش در مرکز علوم زیستی- پزشکی و حیات در دانشگاه ایالتی میسوری در آمریکا تلاش کرده‌اند تا مکانیزم‌هایی را مورد مطالعه قرار دهند که از طریق افزایش اختلال در خواب، احتمال بروز میگرن را بیشتر می‌کنند.

دکتر دانهام با اشاره به اطلاعات علمی پیشین مبنی بر رابطه بین کیفیت خواب و میگرن می‌گوید او و همکارانش همین مدل را برای اندازه‌گیری میزان پروتئین‌هایی استفاده کردند که فعال شدن آستانه پریفرال و سلول‌های عصبی مرکزی درگیر در انتقال درد در سردردهای میگرنی را کاهش می‌دهد.

او گفت: تحقیق آن‌ها نشان می‌دهد کمبود یا فقدان داشتن خواب با حرکات سریع چشم موجب بروز فزاینده پروتئین‌های پی.38 ، پی.ک.آ و پی.2.اکس.3 که نقش مهمی در آغاز و ادامه درد مزمن دارند می‌شود.

خواب با حرکات سریع چشم یک مرحله طبیعی خواب است که حدود 20 تا 25 درصد کل خواب شبانه ما را تشکیل می‌دهد. در طی شب انسان‌ها معمولا چهار یا پنج بار از این مرحله خواب عبور می‌کنند که مدت زمان آن هر بار افزایش می‌یابد. رویابینی عمدتا در این مرحله خواب اتفاق می‌افتد.

دیوید دادیک، رییس انجمن سردرد آمریکا با توجه به اطلاعات علمی اندک در زمینه مکانیزم‌های بیولوژیک زیربنایی حمله میگرنی از تلاش این دانشمندان به دلیل آغاز بررسی این حوزه ناشناخته تقدیر کرد.

در طی این نشست علمی که از 24 تا 27 ماه ژوئن جاری در لوس‌آنجلس در آمریکا برگزار می‌شود 200 مقاله و پوستر علمی ارائه می‌شود و انتظار می‌رود 500 متخصص میگرن و سردرد در آن حضور داشته‌باشند.

میگرن دردی فراتر از سردرد معمولی است

میگرن سردرد شدیدی است که معمولا برخی عوامل مانند بو، نور زیاد، الکل یا دردهای قاعدگی در زنان آغازگر آن هستند و گاهی نیز به طور خودبه‌خود و حتی در خواب بروز می‌کند و به حمله میگرنی می‌انجامد.

متوسط مدت زمان سردردهای میگرنی 24 ساعت است که از 4 ساعت تا سه روز در افراد متفاوت است.

این بیماری در زنان سه برابر مردان است و اگرچه در همه سنین احتمال ابتلای به آن وجود دارد اما بیشتر در فاصله 20 تا 50 سالگی بروز می‌کند.

سازمان بهداشت جهانی میگرن را از جمله بیست بیماری ناتوان‌کننده در سطح جهان طبقه‌بندی کرده‌ است.

معمولا افراد مبتلا به میگرن دچار افسردگی،‌ اضطراب، اختلالات خواب، و سایر دردها و خستگی نیز هستند.

عوامل تحریک‌کننده میگرن

انجمن سردرد آمریکا عوامل تحریک کننده میگرن را چنین دسته‌بندی کرده‌است:
عوامل هیجانی: مانند استرس، شوک، اضطراب، یا افسردگی
عوامل جسمانی: مانند خستگی، وضعیت بدنی نامناسب، تغییرات شیفت کاری، یا ساعات طولانی مسافرت
رژیم غذایی: بی‌غذایی، کمبود آب بدن، الکل، کافئین و برخی مواد غذایی معین مانند پنیر، الکل، گوشت کهنه، وانیل، دانه‌های روغنی مانند بادام زمینی یا سویا
عوامل محیطی: بو یا نور شدید، تغییر آب و هوا، هوای خفه یا دم‌کرده
داروهای خاص: برخی از داروهای خواب، قرص‌های ضد بارداری یا درمان‌های هورمونی در زنان

شیوه‌های درمانی موجود

براساس آخرین مطالعات علمی درمان خاصی برای میگرن وجود ندارد. درمان‌های کنونی عمدتا مبتنی بر کاهش و متوقف کردن درد در فرد مبتلا است. برخی از درمان‌ها مبتنی بر اجتناب از عواملی است محرک در بروز میگرن می‌شود.

افراد مبتلا عمدتا از داروهای ضد درد استفاده می‌کنند و خواب در اتاق آرام و تاریک یا کمپرس سرد یا گرم روی سر می‌تواند به کاهش درد آن‌ها کمک کند.

برخی از بیماران نیز گزارش می‌کنند که مواد غذایی حاوی تیرامین که عمدتا در غذاهای کهنه یا با مواد نگهدارنده وجود دارد باعث تحریک درد‌هایشان می‌شود و به همین دلیل سعی می‌کنند از آن‌ها اجتناب کنند یا مصرف آن‌ها را به حداقل برسانند.

جراحی نیز در برخی موارد به عنوان یک راه درمانی بالقوه مطرح شده است.