بر اساس یک ردهبندی جهانی مردم کاستاریکا به عنوان دارندگان بیشترین سالهای شاد و ساکنان زیمبابوه دارای کمترین سالهای شاد در زندگی شناخته شدند
براساس آخرین اطلاعات جهانی درباره احساس شادی در مردم جهان، ساکنان کاستاریکا، سالهای بیشتری در زندگی شادند و مردم زیمبابوه سالهای کمتری، شاد زندگی میکنند.
قدردانی مردم از زندگی در کشورهای مختلف با استفاده از شاخصی عینی به نام «سالهای شاد زندگی» اندازهگیری میشود که به وسیله دانشگاه ایراسماس در هلند ساختهشدهاست.
یافتهها، حاصل از دادههای زمینهیابی است که در نمونههای جمعیت عمومی کشورهای مختلف بدست آمدهاست.
این شاخص ترکیبی از دو شاخص «امید به زندگی» و «رضایت از زندگی» است که نشان میدهد یک فرد در کشوری معین به طور متوسط چند سال از عمرش را شاد زندگی میکند.
«امید به زندگی» متوسط طول عمر افراد در یک جامعه است و پیشرفتهای مهم بهداشتی و پزشکی در دهههای اخیر در افزایش این نرخ نقش اساسی داشتهاند و «رضایت از زندگی» نیز شاخصی است که میزان خشنودی فرد را در پیوستاری از 0 تا 10 نشان میدهد.
ردهبندی کشورها بهطور دورهای در سایت اطلاعات پایه جهانی درباره شادی منتشر میشود. آخرین ردهبندی، 148 کشور را دربر دارد و بیش از 95 درصد جمعیت دنیا را شامل میشود.
مردم کاستاریکا توانستند اولین مقام این دستهبندی را با متوسط 66.7 سال شاد در زندگی بدست آورند و زیمبابوه با دستیابی به 12.5 سال شاد در رده آخر قرار گرفت.
کشورهای کاستاریکا، ایسلند، دانمارک، سویس و کانادا بهترتیب در بالاترین جای فهرست (از 66.7 تا 64.0 ) و موزامبیک، توگو، تانزانیا، بروندی و زیمبابوه در پایینترین آن (درفاصله 16.4 تا 12.5) جای گرفتند.
در این ردهبندی ایران کمی پایینتر از میانه مقیاس(42) قرار گرفت چرا که سالهای شاد زندگی ایرانیان به طور متوسط 40.9 سال بود. این برآورد تنها کمی پایینتر از شاخص کشور ترکیه (41.4 ) و بیشتر از سایرکشورهای همسایه ایران (افغانستان 19.0، پاکستان 32.5، عراق31.1 ، تاجیکستان 33.8 )بود.
کشورهای پیشرفتهای مثل امریکا 58.0، بریتانیا 56.9، آلمان 55.2، و فرانسه 52.8 نیز در ردههای نسبتاً بالا جایگرفتند اما بین 10 کشور برتر نبودند.
جالب اینجاست که مردم چین در این میان با کسب 45.5 سال شاد در حد میانی مقیاس و روسیه با 36.3 سال در ردهای پایینتر از میانه قرار گرفتند.
پیشبینی میشود این یافتهها در کنفرانس جهانی سازمان همکاری و توسعه اقتصادی که درفاصله 27 تا 30 اکتبر در کره جنوبی در جریان است ارائه شود. این کنفرانس روی شاخصهای پیشرفت اجتماعی متفاوت از تولیدات داخلی ناخالص تمرکز دارد و نرخ «سالهای شاد زندگی» میتواند بهعنوان یک شاخص جایگزین در این زمینه مطرح شود.
به نظر نویسنده عزیز چه طور میشه شادی بیش از غم در زندگی خانوادههای ایرانی بیاد؟ فرهنگ مون که غمه. اینو خودمون خوب می دونیم. در حزن و اندوه فرو میرویم و بهسختی بیرون میآییم.
وقتی جنگ، جنگزدگی، فرزند شهید، جانباز و معلول، فقر و بیسرپرستی و فحشا، تنگدستی، زلزله و سیل و بلایای طبیعی پشت سرهم، سرکوب، خشونت و شکنجه و خانوادههای داغدار باشه و تو هم بشنوی بابا دلت میگیره به خدا، کابوس میبینی و خواب میبینی که این بلاها سر خودت داره مییاد، تو هم از درون کم کم میشکنی. بالاخره از جنس پوست و گوشت و استخوون هستی نه فولاد!!!! اون وقت «دل خوش سیری چند؟»
نویسنده محترم تو بگو جطور شادی رو بیاریم تو یک جامعه پرغصه؟؟؟ ببین حال خودم چقدر خرابه!!!