نویسنده در این مقاله با اشاره به معایب «دراختیارگذاشتن هر آن‌چه کودک می‌خواهد» به برخی رهنمودها در این باره پرداخته‌است

بسیاری از متخصصان براین باورند که در صورتی که کودکان همه چیز را به‌آسانی بدست آورند، لوس می‌شوند. به‌عبارت دیگر آن‌ها تشویق می‌شوند که آن چیزها را بادآورده تلقی‌کنند، هیچ وقت قدر آن‌ها را ندانند و از داشتن آن لذت کافی نبرند. حتی فراهم آوردن همه‌چیز برای کودکان و دراختیارگذاشتن هر آن‌چه می‌خواهند سطح توقعات را در آن‌ها بالا برده و به آن‌ها فرصت کافی نمی‌دهد که از آن‌چه دارند استفاده درست بکنند.

برای جلوگیری از این امر می‌توان رهنمودهایی را مطرح کرد:

1 بگذارید فرزندتان برای دستیابی به چیزی یا بدست آوردن امتیازی، کاری انجام دهند

به این ترتیب او یاد می‌گیرد که برای دستیابی به چیزی که می‌خواهد باید به انجام کارهای روزمره بپردازد، تلاش خاصی دریک زمینه بکند یا رفتار خوب داشته‌ باشد. در واقع لزومی ندارد که او هرچیزی را هر وقت که خواست بدست آورد. کارهای بسیاری هست که کودکان می‌توانند در خانه انجام دهند و انجام آن مزایای بسیاری برای خود آنان نیز در بردارد. در اولین گام‌های آموزش این کارها به کودکان و ایجاد عادت انجام آن‌ها می‌توان به آن‌ها امتیاز داد.

2 بهتر است یک سیستم پاداش‌دهی برای کودکتان تنظیم کنید

این سیستم پاداش می‌تواند برای رفتار خوب یا انجام کار معین باشد که باعث شود کودک تدریجا و کم‌کم به چیزی که می‌خواهد برسد. مثلا می‌توان برای خرید یک کتاب خوب که گران‌قیمت هم هست، فهرستی تنظیم کنید که بر اساس آن کودک شما می‌تواند با خواندن کتاب‌های مختلف به تنهایی یا کتاب‌هایی که شما برایش می‌خوانید آن را کامل کند تا آن کتاب برایش خریداری شود. یا دفعاتی که از او انتظار می‌رود که کار معینی را انجام دهد تا برایش دوچرخه بخرید به او بگویید.

3 مواظب باشید که عادت داشتن چیزهای جدیدتر در سری‌های مختلف را در او ایجاد نکنید

مثلا اگر کودک شما عروسکی، ماشینی یا مجسمه حیوان خاصی را از سری معین دارد، لزومی ندارد که شما به طور خودکار به محض این‌که نمونه جدیدی به بازار آمد خریداری کنید صرفا به خاطر این‌که آن سری را کامل سازید.

4 از سن مناسب شروع به دادن پول توجیبی منظمی به کودک کنید

در سن 7 یا 8 سالگی می‌توانید سیستم دادن پول توجیبی کوچکی به طور هفتگی یا ماهیانه برای کودکتان برقرار کنید. این پول صرفا برای اوست که هر چیزی دوست دارد بتواند بخرد. این شیوه، بهترین راهی است که او در باره قیمت اجناس و اشیاء خواهد آموخت. او خواهد آموخت که چطور خرج کند، چطور ذخیره کند و چطور برای چیزی که دوست دارد صبر کند.

طبیعتا این پول توجیبی باید کم و محدود باشد و والدین برای او روشن سازند که پدر و مادر نیازهای ضروری او را تامین خواهند کرد و این پول صرفا برای چیزهایی است که او دوست دارد داشته باشد.

البته باید توجه داشت که این محدودیت مورد بحث در مورد خواسته‌های مختلف و فراوان کودکان، شامل مهر و محبت و توجه پدر و مادر نمی شود. کودکان نیاز دارند که همواره مورد توجه پدر و مادر باشند و به نیازهای روانی‌شان پاسخ کامل داده شود.