برای این‌که از رفتن به مهمانی با حضور فرزندانمان لذت ببریم لازم است به آن‌ها آموزش دهیم که چگونه رفتار کنند. این مقاله پیشنهادات مفیدی در این زمینه ارائه می‌کند

آیا رفتن به مهمانی همراه با کودکان دردسر دارد؟ این سوالی است که بسیاری از خانواده‌ها به آن پاسخ مثبت می‌دهند.

برای خانواده‌هایی که دارای فرزند هستند غالباً آسان‌تر است که با دوستان و اقوامی رفت‌و آمد داشته باشند که دارای فرزند هستند تا این‌که به سینما، خرید یا رستوران بروند. هم‌چنین برای بسیاری از خانواده‌ها دشوار است که همراه کودکان خود منزل کسانی بروند که بچه ندارند یا منزل فردی که کمتر با آن‌ها رابطه دوستی و معاشرت دارند.

اما حتی در صورت رفتن به منزل کسانی که بچه دارند و ما با آن‌ها صمیمی هم هستیم احتمالاً انتظارات بیشتری از فرزندان‌مان داریم تا در خانه خودمان.

به نظر می‌رسد از اخلاق و انصاف بدور است که با رفتن به منزل دیگران به نوعی به میزبان آسیب روانی یا مالی برسد. سروصدای زیاد کودکان و مزاحمت‌های فراوان، ریخت‌ و پاش و کثیف کردن محیط خانه، یا حتی شکستن و صدمه رساندن به وسایل خانه از جمله این آسیب‌ها محسوب می‌‌شوند.

در این زمینه و به منظور داشتن یک مهمانی لذت‌بخش برای مهمان و میزبان برخی پیشنهادات می‌تواند مفید واقع شود:

- قوانین مشخصی برقرار کنید
قبل از این‌که به منزل دوستی یا قوم و خویشی بروید انتظارات مشخص خود را به فرزندتان بگویید. مثلاً «از تو انتظار دارم که مواظب مبلمان و میز و صندلی‌ها باشی» یا «از تو می‌خواهم که به وسایلی که روی میز هست دست نزنی» یا «دویدن در داخل خانه مجاز نیست»

- به کودک بگویید که کجا می‌روید و چکار خواهید کرد
 بسیار مفید به نظرمی‌رسد که شما به طور خلاصه به کودکتان آن‌چه احتمالاً در طی این مهمانی رخ خواهد داد بگویید. مثلاً «وقتی آن‌جا رسیدیم من و بابا و خاله زری و شوهرش در اتاق مهمانخانه به صحبت می‌نشینیم و چایی می‌خوریم و تو می‌تونی با پروین در اتاق او بازی کنی» یا «ما داریم منزل آقای بابایی می‌رویم که تولد بچه یک ساله‌شان هست. تو می‌تونی با سایر بچه‌ها بازی کنی هر جایی که خانم بابایی اجازه دادند»

- با خود اسباب بازی و کتاب همراه داشته باشید
اگر شما به خانه کسی می‌روید که به‌خصوص هیچ بچه‌ای ندارند لازم است فرزندتان یک یا چند وسیله برای مشغول‌شدن داشته باشد تا وقتش پر شود. این وسایل می‌تواند شامل کتاب، دفتر و مداد رنگی برای نقاشی کردن و نیز سایر اسباب‌بازی‌های کوچک باشد. تجربه نشان داده‌است که داشتن چنین وسایلی از احساس بی‌حوصلگی بچه جلوگیری می‌کند و مانع مزاحمت آن‌ها به والدین می‌شود. مثلاً «ما داریم منزل خانم فانی می‌رویم، آن‌ها بچه ندارند لطفاً یکی دو تا چیز بردار که بتونی با آن‌ها بازی کنی»

- با رمز هشدار دهید
بهتر است پیشاپیش رمزی را بین خود و کودکتان برقرار کنید تا او بداند که اگر رفتاری نامناسب انجام داد و مادر یا پدر این رمز را به او گفتند او باید بلافاصله کارش را متوقف کند. مثلاً به او نشان دهید که اگر شما دست به سرتان می‌کشید یا انگشتان خود را روی گوشتان می‌گذارید به این معناست که او باید کاری که درحال انجامش است متوقف کند. به این ترتیب شما می‌توانید بدون شرمنده ساختنش به او تذکر یا هشدار دهید.

- برای تغییر فعالیت یا بازی کودک آماده باشید
اگر کودکتان هشدارهای شما را جدی نگرفت و یا واقعاً از خط خارج شد ممکن است لازم باشد تا عدم شرمنده ساختن او را فراموش کنید، او را به گوشه‌ای ببرید و شفاها و به‌آرامی به او یادآوری کنید. گاهی لازم است به او فرصت دهید که به گونه‌ای انرژی خود را تخلیه کند. مثلاً اگر حیاطی هست به آن‌جا برود و چند دقیقه بدود یا شما همراه او بروید بیرون از خانه و به او فرصت دهید چند دقیقه‌ای هوا عوض کند و بدود. گاهی حتی لازم است که یکی از بزرگترها شروع به بازی با کودکان کند و آن‌ها را مشغول بازی آرامی نماید و سپس آن ها را ترک کند.

- مواظب هرگونه صدمه به کودک و نیز به میزبان باشید
شما نمی‌توانید از میزبان خود انتظار داشته باشید که محیط خانه‌اش را به‌خاطر شما و برای کودکان امن و راحت سازد. اما شما می‌توانید وقتی وارد منزل کسی می‌شوید نگاهی به اطراف بیاندازید و جایی که کودکتان قرار است در آن‌جا باشد و بازی کند ورانداز کنید. این امر به خاطر این است که جلوی هرگونه خطر احتمالی برای کودک و شکستن و آسیب رساندن به وسایل خانه گرفته شود.

از این که چنین جمله‌ای را به میزبان خود بگویید شرم نکنید «این یک پرنده چینی خیلی قشنگه. اما من می‌دونم که دخترم می‌خواهد به آن دست بزند. می‌تونم آن را روی طبقه بالای کمد بگذارم؟»
در صورتی‌که چیزهای زیادی در اتاق هست و شما خطر را جدی‌تر می‌دانید اصلاً اشکالی ندارد که از میزبان خود بخواهید که به اتاق دیگری بروید و بنشینید.

- از رفتن به مهمانی با کودک صرف نظر کنید
گاهی و در برخی شرایط لازم است به خصوص اگر کودک خیلی کوچک است و شما به علل مختلف تغییر اتاق را از سوی میزبان ممکن نمی‌دانید و یا اصولاً اتاق مناسب دیگر وجود ندارد، یا مهمانی قدری جدىتر است و صلاح نمی‌دانید که بچه‌ها آن‌جا باشند از رفتن به مهمانی صرف نظر کنید و منتظر شوید تا کودکتان قدری بزرگتر شود. این قیمتی است که همه والدین برای داشتن کودکان خود باید بپردازند. گاهی و درصورت ضرورت امکان پذیر است که از فرد نزدیک خانواده یا دوست خود بخواهید که مراقبت از کودک شما را به‌عهده بگیرد تا شما بتوانید به مهمانی مشخصی بروید یا بین شما و همسرتان یکی به آن‌جا برود.

درک تدریجی کودکان از رفتارهای موردانتظار با افزایش سن

به طور کلی کودکان با افزایش سن تدریجاً می‌توانند درک کلی از رفتارهای مناسب و مورد انتظار در خانه خود و دیگران پیدا کنند و آن ها را بروز دهند.

معمولاً تا سن دو سالگی بسیاری از کودکان می‌توانند درک کلی از قواعد رفتن به خانه های دیگران داشته باشند و خواهند فهمید که این قوانین می‌تواند متفاوت از خانه آن‌ها باشد.

بسیاری از کودکان تا سن 4 سالگی می‌توانند قواعد خانه‌های دیگر را کاملاً درک کنند و به آن‌ها عمل نمایند. فقط گاه گاهی نیاز به تذکر و هشدار از سوی شما دارند. تا این سن معمولاً می‌توانند تذکر رمزی را نیز بفهمند و رفتار نامناسب خود را متوقف سازند. اگرچه گاهی آن‌قدر هیجان‌زده می‌شوند که این رمز را فراموش کرده یا نادیده می‌گیرند.

هم‌چنین تا 4 سالگی کودکان می‌فهمند که باید از دویدن در خانه اجتناب کنند، به اشیاء چینی دست نزنند و مواظب دیوار و وسایل چوبی خانه مانند میز و صندلی و تخت باشند ولی هم‌چنان نیاز دارند تا از سوی شما یادآوری شوند.

سرانجام بسیاری از کودکان تا سن 8 سالگی تدریجاً آماده می‌شوند تا حتی به جمع بزرگترها بپیوندند و اگرچه به مدت کوتاه مثلاً 15 دقیقه در مکالمات آن‌ها نیز شرکت کنند. در این سنین معمولاً کودکان همراه با والدین خود به مهمانی می‌روند و به نوعی خود را سرگرم می‌سازند، به آرامی بازی می‌کنند، کتاب می‌خوانند،‌ با همسن‌وسال‌های خود حرف می‌زنند و به نوعی خود را مشغول نگه‌می‌‌دارند.